تاثیر عوامل اقتصادی - اجتماعی بر امید به زندگی در ایران

مقدمه: عمر طولانی در یک کشور بیان گر برخوردار بودن از یک سطح بهتر و مناسب تر زندگی است.امید به زندگی بطور مستقیم مرتبط با رفاه اجتماعی، سلامت انسان ها و توسعه اقتصادی است. هدف این پژوهش شناخت تاثیر عوامل اقتصادی (تولید ناخالص داخلی سرانه، تولید مواد غذایی) واجتماعی (تحصیلات، رشد جمعیت) بر امید به زندگی در ایران است. روش پژوهش: پژوهش حاضر علی بوده و از داده های سری زمانی در طی سال های 1350 تا 1392 برای برآورد مدل تحقیق استفاده شده است. به منظور دست یابی به هدف پژوهش از، مدل خودتوضیحی با وقفه های توزیعی و نرم افزار ماکروفیت 4.1 استفاده شده است. داده های مورد نیاز از بانک جهانی، بانک مرکزی و مرکز آمار ایران استخراج شده است. یافته ها: تولید مواد غذایی، ثبت نام در مدارس اثر مثبت و معنی دار و تورم، رشد جمعیت، و انتشار گاز  co2ارتباط منفی و معنی داری بر امید به زندگی در کوتاه مدت و بلند مدت در ایران دارد. اگرچه در کوتاه مدت رشد تولید ناخالص داخلی تاثیر معناداری بر امید به زندگی ندارد لیکن در بلندمدت اثر مثبت و معنادار بر امید به زندگی دارد. نتیجه گیری: دولت بایستی توجه ویژه به عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر یر امید به زندگی در ایران داشته یاشد.